We hebben een zombie probleem in de crypto sector!

Steeds meer zombie blockchain protocollen belasten de crypto sector. Hoe ze te herkennen en wat de huidige kandidaten zijn?

Zombiebedrijven zijn voornamelijk bedrijven die zwaar overgekrediteerd zijn, een lage productiviteit hebben en voornamelijk afhankelijk zijn van vreemd kapitaal om de lopende kosten te dekken. Vooral in tijden van crisis of wanneer de financieringskosten stijgen, staan deze bedrijven al snel aan de rand van de afgrond. We kunnen de term echter niet alleen toepassen op bedrijven, maar ook op blockchainprotocollen.

Zombie cryptocurrencies: Wat onderscheidt hen?

De ICO-hype in 2017 en de cryptohypefase in 2020 en 2021 hebben veel geld in blockchainprotocollen gespoeld. De cruciale vraag is nu: Wat gebeurt er met het geld? Wordt het gebruikt om de protocollen verder te ontwikkelen of verdienen de oprichters er aardig aan? Trekt het protocol ook open source-ontwikkelaars aan buiten het bedrijf of de stichting die niet op de loonlijst staan?

Naast metrieken als het aantal transacties of de totale waarde die in DeFi-protocollen is vergrendeld, is het vooral de activiteit van de ontwikkelaars die informatie geeft over het toekomstig potentieel van een cryptocurrency. Aangezien de overgrote meerderheid van de ontwikkelaars verdeeld is over de toonaangevende smart contract protocollen, vooral Ethereum met ongeveer 25 procent, is het duidelijk dat er heel weinig gebeurt met het gros van de cryptocurrencies. Dit is te zien in de bijdragen van ontwikkelaars op GitHub via zogenaamde commits. Zij geven een goede indicatie van welke protocollen veel en welke minder of helemaal niet worden ingediend. 

Een smart contract protocol waarop nauwelijks transacties plaatsvinden en waarin vrijwel geen ontwikkelaars geïnteresseerd zijn, is praktisch ten dode opgeschreven en daarmee ook de investering van de tokenhouders. In tegenstelling tot een bedrijf zou het daarom gepast zijn om een cryptocurrency een zombieprotocol te noemen, zelfs als er nog genoeg geld vastzit in de stichting of bij de aandeelhouders.

Geen opzet, maar gebrek aan focus

Vooral projecten die hun oorspronkelijke focus hebben verloren, die al door hun huwelijk zijn gegaan en nu niet echt meer weten op welke toepassingen zij zich willen richten, lopen gevaar. In plaats van hun USP uit te werken, springen ze van trend naar trend. Dit is bijvoorbeeld gebleken bij de komst van NFT's, waar in korte tijd veel protocollen uit 2016, 2017 en 2018 zijn gekomen met ongeïnspireerde en halfslachtige NFT-toepassingen.

Door genoeg geld in de stichting en interne ontwikkelaars te hebben, kunnen er vele jaren voorbijgaan waarin niet echt een volwassen product uitkomt, maar elke werknemer aan het eind van de maand zijn salaris krijgt. Als belegger kan men dan alleen maar hopen dat er op een gegeven moment een grote doorbraak komt of een heroriëntatie die vruchten afwerpt.

Activiteiten van ontwikkelaars: de winnaars en de verliezers

Om een idee te krijgen van de ontwikkeling van de ontwikkelingsactiviteit kunnen rapporten zoals die van Outlier Ventures of Electric Capital nuttig zijn. De volgende protocollen kunnen aanspraak maken op het hoogste aantal ingediende commits: Ethereum, Bitcoin, Polkadot, Cosmos en Solana. De protocollen Solana en Avalanche hebben de afgelopen maanden een bijzonder sterke groei van de vastleggingen te zien gegeven. Het aantal actieve ontwikkelaars correleert vaak met het aantal ingediende commits, waarbij vooral Cardano opvalt.

Anderzijds zijn de volgende cryptocurrencies in sterke daling, d.w.z. met aanzienlijk dalende commit numbers: Bitcoin Cash, Axie Infinity, THORchain, BitTorrent en Dogecoin. Daarnaast vallen ook de bekende protocollen Tron en EOS negatief op in het aantal actieve ontwikkelaars. Bitcoin Cash voert echter de ranglijst aan van de minste actieve ontwikkelaars.