In een gastartikel van het Duitse Fin Law legt gespecialiseerd advocaat Lutz Auffenberg uit hoe cryptodiensten onder MiCA worden gepasporteerd.

De huidige regulering van crypto-activa in Nederland en Europa is momenteel vooral op nationaal niveau geregeld. Grensoverschrijdende bedrijfsmodellen moeten daarom regelmatig in overeenstemming worden gebracht met alle betrokken nationale regelgevingen. Een van de belangrijkste doelstellingen van de Europese Unie is de bevordering van de Europese interne markt en de vermindering van de juridische belemmeringen voor de verwezenlijking van grensoverschrijdende samenwerking van de Europese economie. Het wordt daarom tijd dat de huidige cryptoregelgeving binnen de EU wordt afgeschaft en de Europese interne markt ook op de cryptomarkt wordt gerealiseerd.

Daartoe voorziet de toekomstige EU-verordening betreffende markten voor crypto-activa in regels voor het uniform aanbieden van cryptodiensten in verschillende lidstaten. De wetgever heeft de nieuwe regels voor grensoverschrijdende cryptodiensten sterk gebaseerd op de regels van het zogenaamde EU-paspoort op het gebied van beleggingsdiensten. Bijgevolg zullen aanbieders van cryptodiensten hun diensten in de toekomst met betrekkelijk weinig moeite in andere EU-lidstaten kunnen aanbieden, zonder dat zij in de doellanden extra vergunningen nodig hebben.

Vereisten voor MiCA-paspoort

Aanbieders die cryptodiensten over de grenzen in de Europese Unie willen aanbieden, moeten in ieder geval een MiCA-vergunning hebben in een lidstaat. De autoriteit die verantwoordelijk is voor de paspoortprocedure is in eerste instantie de autoriteit die de MiCA-vergunning heeft verleend, d.w.z. BaFin in Duitsland. Voor een succesvolle aanvraag voor een paspoort moet de aanbieder van cryptodiensten de autoriteit een lijst voorleggen waaruit blijkt in welke specifieke lidstaten specifieke cryptodiensten zullen worden verleend.

Er moet onder andere worden aangegeven welke andere, niet onder de MiCA vallende bedrijfsactiviteiten de aanbieder van cryptodiensten zal aanbieden. Dit omvat zowel activiteiten die helemaal niet gereglementeerd zijn als activiteiten die onder andere regelingen aan vergunning en toezicht onderworpen zijn. Voorbeelden hiervan zijn betalingsdiensten in de zin van de tweede richtlijn betalingsdiensten (PSD2).