Met Bitcoin is iedereen zijn eigen bank. Dit betekent dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen private keys. Bij verlies is er een risico op totaal verlies.

Een van de hoekstenen van het Bitcoin-netwerk en de cryptobeweging is decentralisatie. Dit betekent dat er geen centrale instelling, persoon of andere entiteit is die het netwerk controleert. We hebben te maken met een peer-to-peer netwerk, dus alle deelnemers staan rechtstreeks met elkaar in verbinding.

Public keys en private key in het Bitcoin-netwerk

Als ik Bitcoin of Satoshis naar een vriendin wil sturen, heb ik alleen haar Bitcoin-adres nodig, ook wel een public key genoemd. Dit is zoiets als het IBAN in het banksysteem, maar dan zonder bank. De publieke sleutels kunnen worden gedeeld met anderen zonder het risico te lopen dat de toegang tot de Bitcoin in gevaar komt.

De situatie is anders bij private keys. De naam zegt het al - ze moeten privé blijven. Want daarmee heb je altijd en overal ter wereld toegang tot je Bitcoin. Zelfs als je computer ontploft of als alle geldautomaten ter wereld tegelijk uitvallen: Als je toegang hebt tot internet en je privésleutels bij de hand hebt, kun je vrijelijk over je Bitcoin beschikken.

Aan de andere kant, als je ze verliest, vergeet of als ze in verkeerde handen vallen, riskeer je totaal verlies. Want in het Bitcoin-netwerk is er geen "Wachtwoord vergeten? Er is immers geen centrale autoriteit waar je terecht kunt.

Private keys horen thuis in een wallet

Uiterlijk op dit punt heb je misschien al geraden dat private keys veilig bewaard moeten worden. Hiervoor gebruik je digitale wallets. Er wordt onderscheid gemaakt tussen hot wallets en cold wallets. Met de eerste heb je snel toegang tot je keys of crypto omdat ze verbonden zijn met het internet. Ze worden echter als minder veilig beschouwd.

Cold wallets daarentegen zijn de veiligere variant. Hier sla je je private keys op een soort USB-stick op die door beveiligingsprocedures op meerdere niveaus wordt beschermd tegen ongeautoriseerde toegang.