De lijst met bedrijven die Bitcoin als kernstrategie omarmen, wordt met de dag langer. Na Metaplanet, Semler Scientific, Nakamoto en Strive voegt ook Anthony Pompliano zich nu officieel in het rijtje. De invloedrijke Bitcoin-evangelist en maker van “The Pomp Podcast” heeft zijn zinnen gezet op niets minder dan een miljard dollar aan BTC.

Op maandag kondigde Pompliano aan dat hij via een zogeheten SPAC-fusie met Columbus Circle Capital Corp. I naar de beurs gaat. De nieuwe entiteit, ProCap Financial, Inc., moet na afronding van de deal voor maximaal één miljard dollar aan Bitcoin op de balans krijgen. Tot nu toe is er al meer dan 750 miljoen dollar aan kapitaal opgehaald.

“Het traditionele financiële systeem wordt ontwricht door Bitcoin,” stelt Pompliano. Daarbij citeert hij een beroemde uitspraak van George Soros: “Als ik zie dat er een bubbel ontstaat, stap ik meteen in en gooi olie op het vuur.” Pompliano’s strategie is helder: geen afwachten, maar direct kopen.

In een interview met CNBC haalde hij uit naar concurrenten: “De meeste bedrijven halen kapitaal op dat vervolgens maandenlang als cash blijft liggen, in afwachting van deals. Wij kopen meteen Bitcoin.” Volgens hem markeert dit het begin van een nieuwe fase in het zogenaamde Bitcoin proxy trade-tijdperk, waarin bedrijven niet alleen BTC aanhouden, maar het actief inzetten om rendement te genereren.

ProCap Financial moet dan ook veel meer worden dan alleen een digitale kluis. Pompliano wil diensten opzetten zoals Bitcoin-gedenomineerde leningen, handelsplatformen en kapitaalmarktoplossingen allemaal geïnspireerd op de structuur van financiële reuzen als Goldman Sachs, maar dan met Bitcoin als fundering.

Ondertussen zet Michael Saylor, pionier en oprichter van MicroStrategy, zijn eigen megadeals voort. Opnieuw kondigde hij vandaag een aankoop aan: 11.931 BTC erbij, wat het totaal op een duizelingwekkende 592.345 Bitcoin brengt.
De grote vraag op de markt blijft: bevinden we ons aan het begin van een nieuw tijdperk van Bitcoin-Treasury-strategieën, of zijn we dichter bij de piek dan gedacht?